Tawan’s story

• This little 10 year old boy, Tawan Boonrod took a photo with me, Wichai (Jason).He is studying in grade 4, Watbhuthisan school, Sakaeo. He comes from very poor family. His father is a labourer. He has 1 younger sister (grade 2) and 1 younger brother (kinder garden).
• Teachers in school are fond of this student because he is very nice and enthusiastic to help teachers. Tawan might not be the smartest student in the class but he is very dedicating student. He also works on the weekends in his village when his neighbours give him a job so he can earn extra money to support himself and his family.
• There are a few stories about Tawan that I would like to share with everyone. One of the stories was during the new year party. In the party, students brought presents to do ballot.Tawan brought not only a gift for exchange with his friends but he also brought a gift for me. On the box, there was a little note saying “This gift is for teacher Jason, I wish you have a very happy year”. When I opened the box, I found an old little doll.
• Even though the present was poorly wrapped and it was a small gift, I am very impressed. Because most of my students will ask what I will give to them, but Tawan instead of asking for something from me, he gave me this little surprised gift. Even though he is very poor, he is still a very caring boy
• Another story about Tawan was when he came to me in one early morning.“Teacher, may I ask your permission to absence from school for 2 weeks, please?” “Why?” I asked. Then he told me that he is going to work in construction site with his father in another province. This little boy is only 10 year old but he has to work to support his family. It made me speechless but I know he has to work otherwise his little brother and sister will starve.
• One day, I visited his house and it made me feel sympathy for him because in his house, it has nothing except old rusting roofs that they put them together and make it a house. Tawan is poor but he has never asked money from anyone. He works for himself and also supports his family as much as he can.
• As a teacher, I just hope that he will have better life and get some help from kind people who keen to help poor students. Even a little help, it could make a big different for Tawan and his family. I strongly believe that this little boy will grow up and be a good quality man in our society. I wish him and his family best of luck and hope they can have a better opportunity in their life like others. I wish you all the best Tawan.
• Translated by Dr. Kanlaya Prapaiop
• “ตะวัน” แสงดวงน้อยที่สร้างพลังอันยิ่งใหญ่ในใจครู
• เด็กชายในภาพนี้ ชื่อ ด.ช. ตะวัน บุญรอด อายุ 10 ปี กับครูวิชัย (เจสัน) กำลังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวัดพุทธิสาร จ.สระแก้ว ครอบครัวมีฐานะยากจนมาก พ่อมีอาชีพรับจ้างทั่วไป สภาพบ้านมุงสังกะสี มีน้องร่วมบิดา–มารดา 3 คน มีน้องสาว 1 คน เรียนอยู่ป. 2 น้องชายอีก 1 คน เรียนอยู่ชั้นอนุบาล 1
• เด็กชายคนนี้เป็นขวัญใจของครูหลายคนในโรงเรียน เพราะนิสัยดีมาก ชอบช่วยเหลือครู ตั้งใจเรียน แม้จะเรียนไม่เก่งมาก แต่ก็ตั้งใจ คัดลายมือ สวยที่สุดในโรงเรียน เสาร์อาทิตย์หรือตอนเย็นๆ จะชวนน้องๆเดินในตามหมู่บ้านเผื่อขอทำงาน เพื่อจะได้เงินไปโรงเรียนและใช้จ่ายในครอบครัว มีเล่ากับเด็กชายคนนี้หลายเรื่อง ซึ่งอยากจะเล่าให้ทุกคนได้ฟัง
• ในวันปีใหม่ โรงเรียนมีกิจกรรมจับฉลากแลกของขวัญ ด.ช. ตะวันก็นำเอามาจับกับเพื่อนๆ ด้วย และสิ่งที่พิเศษ คือ เด็กชายคนนี้มีของขวัญมาให้ครูด้วย เขาเอาของขวัญวางบนโต๊ะครู และเขียนบอกว่า “ของขวัญนี้ให้ครูเจสัน ขอให้ครูมีความสุขมากๆครับ” เมื่อครูเปิดของขวัญดูข้างในเป็นตุ๊กตาเก่าที่ผ่านการใช้มาแล้ว ห่อด้วยกระดาษของขวัญที่ยับๆ
• จากเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ครู รู้สึกชื่มชมในความเป็นเด็กที่ดีของ ด.ช. คนนี้มาก ครูมีนักเรียนที่ดูแลทั้งหมุด 23 คน หลายๆคนเป็นเด็กที่มีฐานะ ครอบครัวไม่เดือดร้อน มีตังค์กินขนม แต่ครูไม่ได้รับของขวัญจากของเด็กเหล่านั้นเลยสักชิ้น และขณะเดียวกันเด็กๆก็มาถามหาครูขวัญ ว่าครูจะให้อะไรเขา ซึ่งมันต่างจากด.ช. ตะวันมาก เพราะตะวัน เป็นเด็กดี
• อีกเหตุการณ์
• ขณะที่ครูกำลังสอนอยู่ในห้องเรียนประมาณ 9 โมงเช้า…จู่ๆ ด.ช. ตะวันก็วิ่งกระหืดกระหอบมาที่หน้าห้องเรียน และพูดกับครูว่า “ครูครับผมมาขออนุญาตครูไปทำงานกับพ่อที่กบินทร์ครับ” (อีก 1 จังหวัด) ครูถามว่าจะไปทำอะไร และไปกับใคร เขาตอบกลับมาว่า “ไปทำงานช่วยพ่อทำงานก่อสร้างครับ จะขาดเรียนประมาณ 2 อาทิตย์” เด็กนักเรียน ไม่ถึง 12 ขวบ ต้องทำงานเพื่อหาเงิน ช่วยทางบ้าน ครูก็ต้องยอมให้เขาไปโดยปริยาย เพราะเรื่องปากท้องมันสำคัญที่สุด… ด.ช. ตะวัน บุญรอด ถ่ายกับรูปบ้าน
• ครูได้เป็นเยี่ยมที่บ้านของด.ช. ตะวัน ยิ่งทำให้เกิดความสงสารมาก เพราะบ้านเขาไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกอะไรเลย มีสังกะสีล้อมรอบ ป้องกันล้อมรอบไม่ให้คนมองเห็นเท่านั้น …..แม้ว่าตะวัน จะเป็นเด็กที่ยากจน แต่ไม่เคยขอใคร แม้กระทั่งครูให้เงิน ให้ของกิน ตะวันก็ไม่รับ ยิ้มๆ และบอกว่า “ผมไม่เอาหรอกครับครู” ครูจึงต้องยัดเยียดเอาให้ ถึงจะรับ
• นักเรียนคนนี้ชีวิตน่าสงสารและสมควรที่จะได้รับการช่วยเหลืออย่างมากครับ
• ผมเป็นครูประจำชั้น มีหน้าที่ให้การศึกษาทั้งวิชาการและอบรมบ่มนิสัย ช่วยเหลือศิษย์ที่ลำบาก ต้องการความช่วยเหลือ ดังนั้น จึงเขียนเรื่องราวนี้และส่งกระจายไปยังที่ต่างๆ ด้วยหวังว่า ความโชคดีวันนี้จะได้เป็นของ ด.ช. ตะวัน อาจจะเจอศรษฐีผู้ใจบุญ หรือมีคนที่มีน้ำใจ ผู้ที่เหลือกินเหลือใช้ กำลังใช้ชีวิตในสังคมที่สุขสบาย ได้หยุดคิด และอยากจะทำความดีโดยการช่วยเหลือเด็กที่ด้อยโอกาสบ้าง แม้จะไม่มาก แต่ทุกบาททุกสตางค์เป็นสินน้ำใจที่มีค่าต่อเด็กชายคนนี้และครอบครัวเขาอย่างมาก และเชื่อว่าเด็กชายคนนี้จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีต่อสังคมไทยอย่างแน่นอน
• ครูวิชัย ในฐานะครูประจำชั้น อยากเห็นด.ช. ตะวัน น้องๆ และครอบครัวได้โอกาสที่ดีกับสังคมบ้าง ไม่อยากเห็นอดข้าว มีเงินไปโรงเรียนไปซื้อขนมเหมือนเพื่อนๆ คนอื่น มีเงินวันละ 5 บาทไปโรงเรียนก็ยังดี