เชื้อรา สามารถอาศัยอยู่ในอากาศ ดิน น้ำ และพืชได้ นอกจากนี้ ยังมีสิ่งที่อาศัยอยู่ในร่างกายมนุษย์ตามธรรมชาติ เมื่อเชื้อราที่เป็นอันตรายเข้าสู่ร่างกาย พวกมันอาจกำจัดได้ยาก เนื่องจากพวกมันสามารถอยู่รอดได้ในสิ่งแวดล้อม และแพร่เชื้อซ้ำให้กับบุคคลที่พยายามทำให้ดีขึ้น ในบทความนี้ เราจะมาดูกันว่าใครมีความเสี่ยงในการติดเชื้อรามากที่สุด
รวมถึงอาการและทางเลือกในการรักษาสำหรับเชื้อราบางประเภทที่พบได้บ่อยที่สุด โรคติดเชื้อราคืออะไร โรคเชื้อราเกิดขึ้นได้มากกว่าร้อยละ 60 ของคนทุกวัย ในสัดส่วนที่สำคัญของผู้ป่วย แพทย์ตรวจพบโรคติดเชื้อรา โรคที่เกิดจากสิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก Candida ราเชื้อรา dermatophytes เชื้อราที่ขาปรากฏขึ้นในที่ที่มีปัจจัยจูงใจส่งผลกระทบต่อผิวหนัง และทำให้รู้สึกไม่สบายอย่างมาก
ตรวจพบ เชื้อราที่มือหลังจากสัมผัสกับพาหะ หากไม่รักษาอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อน รวมถึงเชื้อราที่เล็บ เชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายโดยกินเนื้อเยื่อ และทำลายพวกมัน ซึ่งนำไปสู่การลดลงของภูมิคุ้มกัน ด้วยการรักษาที่ไม่เหมาะสม อาจส่งผลต่อส่วนสำคัญของร่างกาย และแม้แต่อวัยวะภายในได้ ดังนั้น คุณควรปรึกษาแพทย์ผิวหนังเมื่อมีสัญญาณแรกของการติดเชื้อ
วิธีการระบุเชื้อราที่ขาและแขน อาการของโรคขึ้นอยู่กับตำแหน่ง เชื้อโรค และระยะของโรค อาการเริ่มแรกคล้ายกับการระคายเคืองหรือแพ้ เมื่อผิวหนังได้รับความเสียหาย ผู้ป่วยจะเพิ่มความแห้งของหนังกำพร้า ลอกเล็กน้อย รู้สึกไม่สบาย คัน โรคนี้เรื้อรัง อาจจางลงและดำเนินไปอย่างรวดเร็ว อาการของโรคติดเชื้อราที่ขา การลอกของผิวหนังที่มีลักษณะเป็นแผ่นสีขาว ความหนาของผิวหนังชั้นนอกที่ได้รับผลกระทบจากเชื้อรา
สีแดงของผิวหนังของเท้า ลักษณะของรอยแตกร่องระหว่างนิ้ว กลิ่นเหม็น ในสภาพแวดล้อมที่ชื้น เชื้อราสามารถเพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็ว ซึ่งนำไปสู่ความเสียหายต่อแผ่นเล็บ โรคเชื้อราที่เล็บ เมื่อตรวจพบเชื้อราที่เล็บ ประการแรกมีการเปลี่ยนแปลงสีของเล็บ ลักษณะของจุดสีเข้มหรือสีเหลือง การอักเสบของรอยพับของเล็บ การหลุดลอกและการบี้ของแผ่น เล็บที่กำลังเติบโตไม่มีโครงสร้างที่สมบูรณ์
อาการของเชื้อราที่เล็บ การทำให้จานขุ่นมัวด้วยการหายไปของความเงา พื้นผิวขรุขระของเล็บอย่างน้อยหนึ่งเล็บ การเกิดร่อง การโค้งงอ ความผิดปกติ และข้อบกพร่องอื่นๆ ด้วยความก้าวหน้าเพิ่มเติม การลอกเล็บออกจากเตียงเล็บบี้ หากการติดเชื้อ ส่งผลกระทบต่อผิวหนังบริเวณข้างเคียง จะเกิดรอยแดง เจ็บ และคัน หากปล่อยไว้โดยไม่รักษา เล็บที่ได้รับผลกระทบอาจพังทลายได้
สัญญาณของเชื้อราในมือ การลอกอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในรอยพับระหว่างนิ้ว การเกิด microcracks ลักษณะของข้าวโพด หนังกำพร้าหนาขึ้น ผิวฝ่ามือหลวมมีร่องลึก บริเวณที่คัน แดง รอยโรคของเชื้อราที่ขานั้นพบได้บ่อย แต่ด้วยภูมิคุ้มกันที่ลดลงสามารถตรวจพบโรคติดเชื้อราที่แขนขาส่วนบนและล่างรวมถึงเล็บ โรคที่ลุกลามจะลดความต้านทานของร่างกายลงอย่างมาก
ซึ่งแสดงออกในรูปแบบของการแพ้สารเคมีในครัวเรือน และผลิตภัณฑ์อาหาร ผิวหนังอักเสบ กลาก และอาการคันอย่างรุนแรง สาเหตุของเชื้อรา ปัจจัยที่จูงใจให้เชื้อแทรกซึมอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ชื้น ซาวน่า สระว่ายน้ำ ทำงานในสภาวะที่เชื้อโรคสามารถส่งผ่านวัตถุทั่วไปได้ สาเหตุทั่วไปของเท้าของนักกีฬา คือการสวมรองเท้าที่คับและปิดนิ้วเท้า หรือแย่กว่านั้นคือการใช้ถุงเท้า รองเท้า หรือผ้าเช็ดตัวร่วมกับบุคคลอื่น
แหล่งที่มาของการติดเชื้ออีกประการหนึ่ง คือการสัมผัสโดยตรงกับผู้ป่วย เช่น ระหว่างการจับมือ เมื่อเชื้อราที่ทำให้เกิดโรคเข้าสู่ผิวหนังของคนที่มีสุขภาพดี พวกมันสามารถกระตุ้นให้เกิดโรคได้ ซึ่งจะทำให้รุนแรงขึ้นเมื่อมีปัจจัยร่วมกัน ผื่นผ้าอ้อมที่ผิวหนังของขาที่เกี่ยวข้องกับการขับเหงื่อมากเกินไป ความผิดปกติของการไหลเวียนโลหิตของขา เพิ่มน้ำตาลในเลือด
การรักษาด้วยยาปฏิชีวนะในระยะยาว ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ การบาดเจ็บที่เล็บ เช่น ระหว่างทำเล็บมือ ทำเล็บเท้า เส้นเลือดขอด เท้าแบน การละเมิดกฎอนามัยส่วนบุคคล บ่อยครั้งที่พบการติดเชื้อในสมาชิกในครอบครัวเดียวกัน เนื่องจากการติดเชื้อร่วมกัน ซึ่งต้องได้รับการรักษาและป้องกันที่จำเป็น ใครบ้างที่มีความเสี่ยง โรคนี้มักได้รับการวินิจฉัยในผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่า 60 ปี
ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับอายุ เส้นเลือดขอด เลือดไปเลี้ยงเท้าบกพร่อง ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการติดเชื้อพบได้ ในผู้ใหญ่ที่มีกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการอยู่ในห้องอุ่นๆ ชื้นๆ และสัมผัสกับของเหลวที่รุนแรงตลอดเวลา ผู้ที่ชื่นชอบการอาบน้ำ ฮัมมัม ซาวน่ามักได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น mycoses โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากมีการละเมิดกฎสุขอนามัย ไม่สวมรองเท้า ใช้ผ้าขนหนูผืนเดียว
สัมผัสกับพื้นผิวที่เปียกและไม่ผ่านการบำบัดโรคเชื้อราที่เล็บ มักพบในผู้หญิงหากในระหว่างการต่อเล็บ ทำเล็บมือและเล็บเท้า เครื่องมือไม่ได้อยู่ภายใต้กระบวนการที่จำเป็น เมื่อสวมรองเท้าคับ การไหลเวียนของเลือดในนิ้วเท้า จะถูกรบกวน ซึ่งส่งผลเสียต่อสภาพของเล็บด้วย บุคลากรทางทหารและนักกีฬาที่มีความเสี่ยงคือรองเท้าที่ขัดขวางการแลกเปลี่ยนอากาศ และสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการแพร่พันธุ์ของเชื้อรา
เด็กไม่ค่อยได้รับเชื้อจากเชื้อรา แต่สามารถติดเชื้อได้จากการสัมผัสกับพาหะของเชื้อหรือสัตว์ที่เป็นผู้ใหญ่ กรณีที่มีอาการกำเริบต้องมีการตรวจสอบเพราะสาเหตุอาจเกิดจากโรคร่วมหรือความไม่สมดุลของฮอร์โมน วิธีการรักษา เชื้อรา การรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับเชื้อรา แม้จะมีวิธีการรักษาที่หลากหลายสำหรับเชื้อราที่เล็บ มือ เท้า และผิวหนัง มีเพียงแพทย์เท่านั้นที่สามารถเลือกยาที่เหมาะสมได้
การใช้ขี้ผึ้งหรือครีมส่วนใหญ่ มักจะช่วยบรรเทาอาการได้ชั่วคราว แต่ไม่สามารถขจัดสาเหตุได้ นอกจากนี้ แพทย์อาจสั่งยาต้านเชื้อราตามใบสั่งแพทย์ เฉพาะที่หรือรับประทาน ในบางกรณี จำเป็นต้องมีการปรึกษาหารือกับแพทย์ต่อมไร้ท่อ นักบำบัด แพทย์ระบบทางเดินอาหาร ควรยกเว้นโรคต่างๆ เช่น เอชไอวี ไวรัสตับอักเสบบีและซี และเบาหวาน โปรดทราบ ผลที่ตามมาของการรักษาด้วยตนเอง คือการพัฒนาอย่างรวดเร็วของโรคติดเชื้อรา
และโรคเชื้อราที่เล็บซึ่งมีความเสียหายอย่างมากต่อเล็บ ลักษณะของผิวหนังที่ร้องไห้ รอยแตกและบาดแผล ซึ่งเชื้อจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคแทรกซึมเข้าไปได้ง่าย แพทย์ผิวหนังอาจแนะนำยาต้านเชื้อรา เช่น ขี้ผึ้ง ยาเม็ด สเปรย์ หรือสารเคลือบเงาสำหรับเชื้อราที่เล็บเท้า ขี้ผึ้งสำหรับเชื้อราจะถูกเลือกเป็นรายบุคคลหลังจากการวินิจฉัย การระบุชนิดของเชื้อรา
การวิเคราะห์รวมถึงการขูดหรือนำชิ้นส่วนของเล็บ สารภายนอกทั้งหมดถูกนำไปใช้กับแผ่นเล็บ และผิวหนังตามระยะเวลาที่กำหนดโดยแพทย์ หลังจากนั้นจะทำการวิเคราะห์ควบคุม ปรึกษาแพทย์ก่อนใช้ยา ขี้ผึ้งสำหรับเชื้อรา ไมโคนาโซล โคลไตรมาโซล เอ็กโซเดอริล ลามิซิล ยาต้านเชื้อรา ยาเหล่านี้เป็นตัวเลือกแรกเพราะกำจัดเชื้อได้เร็วกว่ายาทา ตัวเลือกได้แก่ เทอร์บินาฟีน ลามิซิล และไดฟลูแคน
ยาเหล่านี้ช่วยให้เล็บใหม่กำจัดการติดเชื้อได้โ ดยการค่อยๆแทนที่ส่วนที่ติดเชื้อ สเปรย์ป้องกันเชื้อรา ไมโคฟินสเปรย์ สเปรย์ลามิโคน เทอร์บินอร์ม สเปรย์ ยาทาเล็บบำบัด แพทย์อาจสั่งยาทาเล็บต้านเชื้อรา เช่น โลเซอริล ออฟโลมิล อะโมเดิร์ม นีโอ เดมิคเทน วิตามิน หากคุณมีระบบภูมิคุ้มกันทำงานผิดปกติ แพทย์อาจสั่งจ่ายวิตามิน บางชนิดมีฤทธิ์ต้านเชื้อราสูง อาจช่วยป้องกันและรักษาการติดเชื้อรา
บทความที่น่าสนใจ : ต่อมไร้ท่อ การทำงานต่อมไร้ท่อส่วนปลายต่อมไทรอยด์และพาราไทรอยด์
