ชุดอวกาศ เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 1971 เมื่อเจ้าหน้าที่ขององค์การอวกาศโซเวียตเปิดประตูยานโซยุซด้วยความดีใจ พวกเขาได้เห็นฉากที่พวกเขาไม่อยากเห็นอีกในชีวิตนี้ นักบินอวกาศ 3 คนที่ควรจะกลับมาด้วยชัยชนะ แต่กลับเงียบกริบ ในขณะที่นอนอยู่ในห้องโดยสาร เสียงของฉันหายไป เกี่ยวกับโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นในศตวรรษที่ผ่านมานี้
ไม่เพียงแต่ทำให้ผู้คนเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเท่านั้น แต่ยังทำให้เสียงระฆังเตือนของยานอวกาศที่มีมนุษย์ควบคุมดังขึ้น ทำให้ผู้คนตระหนักว่าการให้นักบินอวกาศสวมชุดอวกาศมีความสำคัญเพียงใด วันนี้เรามาพูดถึงบทเรียนนองเลือดนี้ และชุดอวกาศมีไว้เพื่ออะไร ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 ขณะที่ชาวอเมริกันทิ้งรอยเท้าไว้บนดวงจันทร์ สหภาพโซเวียตก็ล้าหลังในการแข่งขันด้านอวกาศนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ในกรณีนี้ พวกเขาพยายามที่จะเริ่มต้นจากอีกด้านหนึ่ง ซึ่งก็คือการเป็นผู้นำในการสร้างสถานีอวกาศ ในปี 1971 หลังจากประสบความสำเร็จในการส่งยานอวกาศซัลยุต 1 สหภาพโซเวียตได้จัดภารกิจ 2 ภารกิจเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการก่อสร้างสถานีอวกาศ ได้แก่ โครงการโซยุซ 10 และโซยุซ 11 เนื่องจากเวลาในการเตรียมการที่เร่งรีบ แผนทั้ง 2 จึงประสบปัญหามากมายในระหว่างการดำเนินการ
ยกตัวอย่างโซยุซ 10 มีความล้มเหลว โดยเหลือเวลาอีก 1 นาทีในการนับถอยหลังสู่การปล่อยครั้งแรก แม้ว่าการปล่อยโซยุซ 10 จะสำเร็จ แต่นักบินอวกาศบนเครื่องก็ไม่สามารถเข้าสู่สถานีอวกาศได้อย่างราบรื่น ด้วยเหตุนี้ ภารกิจจึงมุ่งเน้นไปที่ภารกิจโซยุซ 11 จากข้อมูลระบุว่ายานอวกาศเข้าสู่อวกาศเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 1971 และเทียบท่ากับสถานีอวกาศซัลยุต 1 ในอีก 24 ชั่วโมงต่อมา
หลังจากเสร็จสิ้นงานตรวจสอบที่เกี่ยวข้อง ชามิล บาซาเยฟ หนึ่งในนักบินอวกาศได้เข้าสู่สถานีอวกาศ นับเป็นครั้งแรกอีกครั้งสำหรับสหภาพโซเวียต มีเหตุผลว่าทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นที่นี่ และนักบินอวกาศทั้ง 3 สามารถถูกบันทึกในประวัติศาสตร์เพื่อเป็นเกียรติแก่การทำภารกิจให้สำเร็จ เมื่อพวกเขามุ่งหน้าไปยังโลกในแคปซูลส่งคืนวาล์วระบายอากาศระหว่างโมดูลโคจร และโมดูลส่งคืนเปิดโดยไม่ได้ตั้งใจ
สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากของความดันอากาศในห้องโดยสารในขณะนั้น และเมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในที่เกิดเหตุ ดูเหมือนว่านักบินอวกาศจะสังเกตเห็นการรั่วไหลของอากาศ และพยายามรักษาความดันในห้องโดยสารด้วยการทำงานแบบแมนนวล แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ และพวกเขาก็ตกอยู่ในอาการโคม่าก่อนจะเสร็จสิ้นการผ่าตัด
ต่อมาผู้คนได้ทำการจำลองเหตุการณ์ทั้งหมด และพบว่านักบินอวกาศหมดสติเร็วกว่าที่คาดไว้ เนื่องจากหลังจากวาล์วรั่วความกดอากาศ และออกซิเจนในห้องโดยสารก็เปลี่ยนไป ซึ่งเพิ่มอัตราการหายใจของเขาอย่างมาก และเขาตกอยู่ในอาการโคม่าในเวลาประมาณ 15 วินาที และเสียชีวิตในเวลาประมาณ 50 วินาที
พูดง่ายๆ ก็คือ การเปิดวาล์วระบายอากาศโดยไม่ตั้งใจ ทำให้สภาพแวดล้อมในห้องโดยสารเกือบจะเหมือนอยู่ในอวกาศภายในเวลาเพียง 2 นาที ไม่เพียงแต่ไม่มีความกดอากาศเท่านั้น แต่ยังไม่มีออกซิเจนอีกด้วย ในระหว่างขั้นตอนนี้ นักบินอวกาศที่ไม่ได้สวมชุดความดัน หรือชุดอวกาศในห้องโดยสารต้องประสบกับสิ่งเลวร้าย
ปอดของพวกเขาแตกออก เนื่องจากความแตกต่างของความกดอากาศ มีเลือดออกและแก้วหูได้รับความเสียหายจากภาวะกดดัน ทั้ง 3 มีอาการเลือดออกในสมอง และมีไนโตรเจนในเลือดสูง ในความรับผิดชอบที่ตามมาสำหรับอุบัติเหตุ ผู้คนพบสาเหตุหลายประการ เหตุผลที่สำคัญที่สุดคือการที่นักบินอวกาศไม่สวมชุดอวกาศ
ตามข้อมูล ห้องโดยสารของยานโซยุซ 11 สามารถบรรจุชุดอวกาศได้ เนื่องจากมาตรฐานการบรรจุคนเดิมคือ 2 คน แต่เพื่อที่จะเป็นผู้นำในการแข่งขันอวกาศ สหภาพโซเวียตได้ร้องขอให้เปลี่ยนขีดความสามารถในการบรรทุกเป็น 3 คน ด้วยเหตุนี้ จึงไม่สามารถยัดชุดอวกาศของนักบินอวกาศเข้าไปในห้องโดยสารได้อีกต่อไป
เนื่องจากไม่เคยมีอุบัติเหตุในลักษณะนี้มาก่อน พวกเขารู้สึกว่าครั้งนี้พวกเขาจะโชคดีมาก แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าอุบัติเหตุจะเกิดขึ้น นักบินอวกาศโซเวียตยอมแลกด้วยเลือด ดังนั้น นักบินอวกาศรุ่นหลังจึงต้องสวมชุดอวกาศเมื่อเข้าไปในห้องโดยสาร และรับประกันชีวิตของพวกเขา พูดเรื่องนี้แล้วทุกคนอาจจะสงสัยว่านักบินอวกาศต้องใส่ชุดอวกาศหนักๆ ขนาดนั้น เมื่อเข้าไปในห้องโดยสาร และกลับมายังพื้นโลกหรือไม่
ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1930 สหรัฐอเมริกาได้พัฒนาชุดความกดอากาศสูงชุดแรกของโลก ซึ่งกลายเป็นต้นแบบของชุดอวกาศในห้องโดยสาร ในขณะที่การแข่งขันในอวกาศทวีความรุนแรงขึ้น ชุดอวกาศ ในห้องโดยสารของสหรัฐอเมริกาก็ได้รับการอัปเกรดอย่างต่อเนื่อง และชุดปัจจุบันก็ดูเบามาก
แม้ว่าการบินอวกาศโดยมนุษย์ในประเทศของเราจะเริ่มต้นค่อนข้างช้า แต่ก็มีความเป็นมืออาชีพมากเช่นกัน ในการเปรียบเทียบ ชุดอวกาศในห้องโดยสารของจีนมีความคล้ายคลึงกับชุดอวกาศในห้องโดยสาร อีเกิล ของรัสเซียมากกว่าหมวก และลำตัวเป็นแบบแยกส่วน แสดงสถานะของการปิดสนิท และใช้การระบายอากาศแบบเปิดสำหรับการจ่ายออกซิเจน
เพื่อให้แน่ใจว่านักบินอวกาศจะไม่ได้รับผลกระทบจากการสูญเสียแรงดัน นอกจากนี้ ยังมีตัวควบคุมแรงดัน ซึ่งสามารถสร้างแรงดันอากาศที่เหมาะสมเพื่อให้พวกเขาอยู่รอด และป้องกันไม่ให้พวกเขาหมดสติอย่างรวดเร็ว และเสียชีวิตเนื่องจากขาดออกซิเจน และเหตุผลอื่นๆ
เมื่อต้องเผชิญกับการสูญเสียแรงดันในห้องโดยสาร คุณรู้ไหมว่าหากนักบินอวกาศ 3 คนของสหภาพโซเวียตสวมชุดอวกาศในห้องโดยสารด้วย พวกเขาจะมีเวลามากขึ้นในการค้นหาการรั่วไหลของอากาศ และบางทีพวกเขาอาจแก้ปัญหา และกลับสู่การเดินทางได้อย่างราบรื่น
นานาสาระ : น้ำมันมะกอก คุณสมบัติของน้ำมันมะกอกที่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพ
