เส้นเลือด การทำความเข้าใจและศึกษาเกี่ยวกับลักษณะของเส้นเลือดตีบลึก

เส้นเลือด โรคลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ มีอาการแสดงหลัก 2 ประการ ได้แก่ ภาวะหลอดเลือดดำอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก และภาวะลิ่มเลือดอุดกั้นในปอด อาการทั้งสองนี้มีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด ภาวะลิ่มเลือดอุดกั้นในปอดที่ไม่แสดงอาการเกิดขึ้นใน 40 เปอร์เซ็นต์ ของผู้ป่วยที่มีภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึกและ 70 เปอร์เซ็นต์ ของผู้ป่วยที่มีอาการของโรคลิ่มเลือดอุดกั้นในปอดมีภาวะลิ่มเลือดอุดตัน

ในหลอดเลือดดำส่วนลึกที่ส่วนล่าง ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ อยู่ในอันดับที่สามของสาเหตุการตายจากโรคหัวใจและหลอดเลือด รองจากกล้ามเนื้อหัวใจตายและโรคหลอดเลือดสมองตีบ ซึ่งทำให้การวินิจฉัยและการรักษามีความสำคัญอย่างยิ่ง ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก มักจะเริ่มที่เส้นเลือดดำที่ขาใน 10 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์ ของกรณีทรอมบีเคลื่อนใกล้เคียงใน 1ถึง 5 เปอร์เซ็นต์ ของกรณีจะเกิดลิ่มเลือดอุดตันในปอดโพลีเอทิลีนถึงตาย

การลดลงของความถี่ของ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก ใกล้เคียงของแขนขาส่วนล่างเป็นเครื่องหมายสำคัญของประสิทธิภาพในการป้องกันการเกิดลิ่มเลือด ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งสำหรับ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ คือการผ่าตัด โดยเฉพาะการผ่าตัดกระดูก การผ่าตัดเส้นเลือดใหญ่ หรือการผ่าตัดใหญ่ทั่วไป ความเสี่ยงของภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ หลังจากการผ่าตัดดังกล่าวจะเพิ่มขึ้นอย่างมากนี่เป็นเพราะความเสียหาย

ของผนังหลอดเลือดในระหว่างขั้นตอนการผ่าตัด การไหลเวียนของเลือดบกพร่องเนื่องจากการแทรกแซง ภาวะเลือดดำหยุดนิ่งเนื่องจากไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ของผู้ป่วยในช่วงหลังการผ่าตัด และการเปลี่ยนแปลงของระบบการแข็งตัวของเลือดเพื่อตอบสนองต่อความเสียหายของเนื้อเยื่อจำนวนมาก ปัจจัยเหล่านี้ซ้อนทับกับปัจจัยเสี่ยงที่มีอยู่แล้วสำหรับ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ ส่งผลให้ผู้ป่วยสูงอายุที่ได้รับการผ่าตัดใหญ่มีอุบัติการณ์สูง

การมีปัจจัยเสี่ยงหลายอย่างจะเพิ่มโอกาสในการเกิด ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ ในโรงพยาบาล 78 เปอร์เซ็นต์ ของผู้ป่วยมีปัจจัยเสี่ยงตั้งแต่หนึ่งอย่างขึ้นไป สิ่งนี้อาจอธิบายอุบัติการณ์ที่สำคัญของ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ ในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ดังนั้นจึงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่าแพทย์หลายคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมต้องเผชิญกับปัญหาการรักษา ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก เป็นประจำทุกปี

กล่าวคือเนื่องจากความเฉพาะเจาะจงของการสั่งจ่ายและการบริหารยา ลิ่มเลือดอุดตัน ปัญหาของการสั่งจ่ายยาต้านการแข็งตัวของเลือด เนื่องจากการแข็งตัวของเลือดยังคงเป็นพื้นฐานของการรักษาเริ่มต้นของ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก เฮพารินแบบไม่มีแฟรกชันแบบธรรมดา ยาที่ใช้ในการรักษาภาวะลิ่มเลือดอุดตันที่หลอดเลือดดำ เป็นมาตรฐานการดูแลก่อนการแนะนำเฮพารินน้ำหนักโมเลกุลต่ำ ยากลุ่มเฮพารินที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ

เฮพารินป้องกันการแพร่กระจายของลิ่มเลือดเพิ่มเติม และแสดงให้เห็นว่าช่วยลด แต่ไม่ได้กำจัด ความเสี่ยงของเส้นเลือดอุดตันในปอดที่ร้ายแรงและไม่ร้ายแรง รวมทั้งการเกิดลิ่มเลือดซ้ำ เหตุผลหลักที่ทำให้ความเสี่ยงของโพลีเอทิลีนลดลง แม้ว่าเฮพารินจะไม่มีผลต่อก้อนลิ่มเลือดที่ไม่เกาะติดที่มีอยู่ก่อนแล้ว ไม่ลดขนาดของก้อนเลือด และไม่มีฤทธิ์ในการสลายลิ่มเลือด การบำบัดด้วยเฮพารินนำไปสู่การสลายของก้อนเลือดอย่างสมบูรณ์ในผู้ป่วยน้อยกว่า 10 เปอร์เซ็นต์

ซึ่งได้รับการยืนยันโดย โลหิตวิทยา หลังการรักษา การบำบัดด้วยเฮพารินมีผลเพียงเล็กน้อยต่อความเสี่ยงของการเกิดโรคหลังเกิดภาวะ เส้นเลือด อุดตัน ลิ่มเลือดหลักทำให้เกิดความไม่เพียงพอของลิ้นหลอดเลือดดำและขัดขวางการไหลออกของหลอดเลือดดำ ซึ่งเพิ่มความเสี่ยงของการเกิดภาวะหลอดเลือดดำไม่เพียงพอเรื้อรังและ PTFS ฤทธิ์ต้านการแข็งตัวของเลือดของเฮพารินเกี่ยวข้องโดยตรงกับการกระตุ้นแอนติทรอมบิน แอนติiทรอมบิน

ซึ่งเป็นปัจจัยต้านการแข็งตัวของเลือดหลัก ยับยั้งการทำงานของ ทรอมบิน และยับยั้งการทำงานของปัจจัยกระตุ้น X ระหว่างการแข็งตัว เฮพารินเป็นส่วนผสมที่ต่างกันของชิ้นส่วนโพลีแซคคาไรด์ที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่างกัน แต่มีฤทธิ์ทางชีวภาพที่คล้ายคลึงกัน ชิ้นส่วนขนาดใหญ่ทำปฏิกิริยากับ แอนติทรอมบิน และยับยั้ง ทรอมบิน เป็นหลัก ชิ้นส่วนที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำมีฤทธิ์ต้านการแข็งตัวของเลือดโดยการยับยั้ง Xa ภาวะแทรกซ้อนของเลือดออก

อาจจะเกิดจากเฮพารินเป็นผลมาจากการกระทำของชิ้นส่วนขนาดใหญ่ พร้อมกับเฮพาริน วาร์ฟาริน ถูกกำหนดเป็นเวลา 45 วันจนกว่าอัตราส่วนระหว่างประเทศปกติ ค่าที่บอกถึงประสิทธิภาพการรักษาด้วยยาวาร์ฟาริน จะเพิ่มขึ้นเป็น 23 นี่เป็นสิ่งจำเป็นเนื่องจากสถานะชั่วคราวเริ่มต้นของการแข็งตัวของเลือดมากเกินไปซึ่งเกิดจาก วาร์ฟาริน ผลกระทบนี้สัมพันธ์กับครึ่งชีวิตของโปรตีน C โปรตีน S และปัจจัยการแข็งตัว ปัจจัยที่ขึ้นกับวิตามินเค VII HC และ X

เป้าหมายของ ยาที่ใช้ในการรักษาภาวะลิ่มเลือดอุดตันที่หลอดเลือดดำ ทางหลอดเลือดดำสำหรับ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก คือการบรรลุและรักษาเวลา ทรอมโบพลาสติน บางส่วนที่ถูกกระตุ้นการวัดระยะเวลาที่เลือดแข็งตัวให้สูงขึ้นอย่างน้อย 1.5 เท่า เภสัชจลนศาสตร์ของเฮพารินมีความซับซ้อน ครึ่งชีวิตคือ 60 ถึง 90 นาที ภาวะเกล็ดเลือดต่ำที่เกิดจากเฮพารินเป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบบ่อยมาก ในกรณีนี้ การรวมตัวของเกล็ดเลือดเนื่องจากการกระทำของเฮพาริน

และสามารถทำให้เกิดลิ่มเลือดในหลอดเลือดดำหรือหลอดเลือดแดงที่มีความซับซ้อนและเสียชีวิตได้ น่าเสียดายที่เป็นไปไม่ได้ที่จะทำนายว่าผู้ป่วยรายใดจะเกิดลิ่มเลือดอุดตัน ผู้ป่วยทุกรายที่ได้รับการรักษาด้วยเฮพารินมีความเสี่ยง ทางเลือกคือการเปลี่ยนในสุกรเป็นเฮพาริน จากวัวใช้ยากลุ่มเฮพารินที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ หรือรักษาด้วยวาร์ฟารินเพียงอย่างเดียว ตามเนื้อผ้าเฮพารินใช้ในผู้ป่วยที่มีภาวะ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึกเท่านั้น

ในการศึกษาล่าสุด โดยคณะประเมินประสิทธิผลของการให้แบบไม่แฟรกชัน เข้าใต้ผิวหนังในการรักษาผู้ป่วยนอกของ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก การทดลองแบบเปิดแบบสุ่มนี้เปรียบเทียบประสิทธิภาพของการให้ ยาที่ใช้ในการรักษาภาวะลิ่มเลือดอุดตันที่หลอดเลือดดำ กับ ยากลุ่มเฮพารินที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ อีนอกซาพาริน หรือ ดัลเตปาริน ในผู้ป่วยผู้ใหญ่ 708 รายที่ได้รับการยืนยันภาวะ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก อย่างเป็นกลาง

ในกลุ่มยาที่ใช้ในการรักษาภาวะลิ่มเลือดอุดตันที่หลอดเลือดดำขนาดยา 333 Uต่อกิโลกรัม ถูกบริหารให้โดยฉีดเข้าใต้ผิวหนังในตอนแรก ตามด้วยขนาดคงที่ 250 Uต่อกิโลกรัม วันละสองครั้ง ในเวลาเดียวกัน วาร์ฟาริน ถูกกำหนดเป็นเวลา 5 วันจนกว่าค่า ค่าที่บอกถึงประสิทธิภาพการรักษาด้วยยาวาร์ฟาริน จะถึงค่ารักษา ในกลุ่ม ยากลุ่มเฮพารินที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ ขนาดยา 100 IU ต่อกิโลกรัม บริหารให้วันละสองครั้ง

ตรวจพบภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำซ้ำ ในผู้ป่วย 13 ราย 3.8 เปอร์เซ็นต์ ในกลุ่ม ยาที่ใช้ในการรักษาภาวะลิ่มเลือดอุดตันที่หลอดเลือดดำ เทียบกับ 12 ราย 3.4 เปอร์เซ็นต์ ในกลุ่ม ยากลุ่มเฮพารินที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ ความแตกต่างสัมบูรณ์ 0.4 เปอร์เซ็นต์ ช่วงความเชื่อมั่น 95 เปอร์เซ็นต์ เลือดออกรุนแรงในช่วง 10 วันแรกของการรักษาเกิดขึ้นใน 1.1 เปอร์เซ็นต์ ของผู้ป่วยในกลุ่ม

ยาที่ใช้ในการรักษาภาวะลิ่มเลือดอุดตันที่หลอดเลือดดำ เทียบกับ 1.4 เปอร์เซ็นต์ ในกลุ่มยากลุ่มเฮพารินที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ ยาที่ใช้ในการรักษาภาวะลิ่มเลือดอุดตันที่หลอดเลือดดำ ขนาดคงที่มีความปลอดภัยและมีประสิทธิภาพเท่ากับ ยากลุ่มเฮพารินที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ ในผู้ป่วยที่มี ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก เฉียบพลัน และเหมาะสำหรับการรักษาผู้ป่วยนอก

บทความที่น่าสนใจ : โรคภัย การปฐมพยาบาลสำหรับการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลัน