แพ้อาหาร ในหลายๆเรื่องที่พ่อแม่ควรตื่นตระหนก ความกลัวที่ว่าถั่วลิสงจะข้ามปากลูกวัยเตาะแตะก็มาถึงจุดนี้แล้ว ผู้ปกครองได้รับคำสั่งไม่ให้บุตรหลาน กินผลิตภัณฑ์จากถั่วลิสงก่อนอายุ 3 ขวบ เนื่องจากเด็กมีความเสี่ยงที่จะเกิดอาการแพ้ อย่างรุนแรงหรือถึงขั้นเสียชีวิตได้ ราวกับว่าถั่วลิสงไม่ได้รับข่าวร้ายเพียงพอในรอบข่าว 24 ชั่วโมง ควบคู่ไปกับอันตรายที่เพิ่มขึ้นจากการโจมตีของฉลามและโทรศัพท์มือถือ การระบาดของเชื้อซัลโมเนลลาในปี 2552
ซึ่งมีต้นกำเนิดในโรงงานถั่วลิสง ในจอร์เจียคร่าชีวิตผู้คนไปเก้าคน และทำให้ผู้บริโภคหลายร้อยคนป่วย กระตุ้นการเรียกคืนถั่วลิสงครั้งใหญ่โดยสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาแห่งสหรัฐอเมริกา มาถึงตอนนี้การตายของถั่วลิสงกลายเป็นส่วนหนึ่งของจิตสำนึกสาธารณะ ของชาวอเมริกัน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการตื่นตัวมากขึ้นเกี่ยวกับการแพ้อาหาร โดยเฉพาะการแพ้ถั่วลิสงในเด็ก ปฏิกิริยาภูมิแพ้ร้ายแรงในเด็กที่โรงเรียนสร้างความกังวล
ให้กับผู้ปกครองและผู้บริหารโรงเรียน ปัจจุบันโรงเรียนประมาณ 1 ใน 3 แห่งสั่งห้ามอาหารบางประเภท เนื่องจากสาเหตุการแพ้ สภาคองเกรสได้มีส่วนร่วม ในการสร้างพระราชบัญญัติ พระราชบัญญัติการจัดการการแพ้อาหาร และแอนาฟิแล็กซิสปี 2009 ที่เรียกร้องให้โรงเรียนดำเนินการ ในลักษณะที่ต่อต้านความเสี่ยงของปฏิกิริยาการแพ้อาหารอย่างรุนแรง ทีมกีฬาอาชีพบางทีมสนับสนุนการโปรโมตคืนที่ไม่มีถั่วลิสง พร้อมกันกับคำเตือนเกี่ยวกับการแพ้อาหารที่เพิ่มขึ้น
เป็นความพยายามที่จะพัฒนาวิธีการรักษา สำหรับพวกเขา หากมีการพัฒนายาใหม่ที่สามารถปกป้องผู้คน โดยเฉพาะเด็กจากการแพ้อาหาร การใช้ยานี้สามารถพิสูจน์ได้ว่า เป็นการช่วยชีวิตอย่างแท้จริง และยาใหม่นี้เกือบจะรับประกันได้ว่า จะพบกลุ่มผู้บริโภคที่เป็นพ่อแม่ที่เปิดกว้าง และเป็นห่วงเป็นใย แม้ว่าการแพ้อาหารเป็นเรื่องที่น่ากังวลอย่างยิ่ง แต่ก็มีคำถามเกี่ยวกับวิธีการและแม้แต่การปรับสถิติที่เป็นไปได้เพื่อเพิ่มความรู้สึกกังวล ซึ่งทำให้เกิดความต้องการการรักษามากขึ้น
และถ้าเคยเห็นใครบางคนมีอาการแพ้อาหารอย่างรุนแรง จะไม่สงสัยถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้น ปฏิกิริยาอาจทำให้ผู้ที่แพ้เกิดลมพิษหายใจลำบาก และต้องไปพบแพทย์โดยด่วน ในแต่ละปีมีผู้เสียชีวิตประมาณ 150 รายที่เกิดจากการแพ้อาหารต่างๆ แล้วอะไรเป็นสาเหตุของการ แพ้อาหาร เมื่อระบบภูมิคุ้มกันถั่วลิสง ภายใต้ สภาวะปกติระบบภูมิคุ้มกัน จะคอยป้องกันสิ่งแปลกปลอมที่เรียกว่าแอนติเจน สิ่งเหล่านี้อาจเป็นไวรัส แบคทีเรีย หรือสารอันตรายใดๆ
เมื่อพบผู้รุกรานระบบภูมิคุ้มกันจะปล่อยโปรตีนป้องกัน ซึ่งเรียกว่าแอนติบอดีหรืออิมมูโนโกลบูลิน เพื่อจับกับเซลล์ภูมิคุ้มกันอื่นๆ ที่เรียกว่าแมสต์เซลล์ เมื่อวัตถุที่น่ารังเกียจพบกับแมสต์เซลล์อิมมูโนโกลบูลินลูกผสมนี้ แอนติเจนจะเกาะติดกับมัน จากนั้นเซลล์แมสต์จะปล่อยฮีสตามีนและสารเคมีอื่นๆ เพื่อทำลายแอนติเจน การแพ้อาหาร เกิดขึ้นเมื่อมีบางสิ่งกระตุ้นให้ระบบภูมิคุ้มกันมีการตอบสนองที่ผิดปกติต่อสารที่ไม่เป็นอันตราย ซึ่งร่างกายเข้าใจผิดว่าเป็นสารที่เป็นอันตราย
แอนติเจนที่แท้จริงกระตุ้นให้เกิดการตอบสนองของอิมมูโนโกลบูลิน 1 ใน 4 ชนิดที่แตกต่างกัน G M A หรือ D อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาการแพ้ กระตุ้นให้เกิดการสร้างอิมมูโนโกลบูลินที่มีลักษณะเฉพาะที่เรียกว่า E หรืออิมมูโนโกลบูลินอีการปรากฏตัวของอิมมูโนโกลบูลินอีที่ระบุปฏิกิริยาเป็นอาการแพ้ ครึ่งชีวิตของอิมมูโนโกลบูลินอีคือ 2.3 วัน ดังนั้นหากมีอาการซ้ำๆกันเป็นเวลาหลายวันหรือหลายสัปดาห์ นั่นเป็นเพราะได้รับสารอิมมูโนโกลบูลินอีอย่างต่อเนื่อง
และผลิตอย่างต่อเนื่อง อาการแพ้ทั่วไป ได้แก่ ผื่นที่ผิวหนัง จาม อาการน้ำมูกไหล น้ำตาไหล ถั่วลิสงเป็นสารก่อภูมิแพ้ในอาหารที่มีแนวโน้มมากที่สุด ที่จะก่อให้เกิดสถานการณ์ที่คุกคามชีวิตในรูปแบบของปฏิกิริยาอะนาไฟแล็กติก ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วเป็นการล่มสลายของหลายระบบที่สามารถทำให้บุคคลอยู่ในภาวะช็อกได้ สำหรับการเสียชีวิตทุกๆ 5 รายที่เกี่ยวข้องกับการแพ้อาหาร จะมี 4 รายที่มีสาเหตุจากถั่วลิสง การแพ้อาหารไม่ใช่สิ่งเดียวที่ทำให้เกิดภาวะภูมิแพ้
อาจถูกกระตุ้นโดยเพนิซิลลิน เกสรดอกไม้ และเหล็กในจากแมลง เช่น ผึ้งหรือแตน การรักษาแบบอะนาไฟแล็กซิสวิธีหนึ่ง คือการให้อะดรีนาลีนในปริมาณ ที่ช่วยยุติภาวะช็อกโดยเพิ่มความดันโลหิต และเปิดทางเดินหายใจในปอด การให้ยาอีพิเนฟริน หรือฉีดเอง สามารถทำได้โดยการฉีดเข้าที่ต้นขา ด้วยอุปกรณ์คล้ายปากกาขนาดเล็กที่เด็ก และผู้ใหญ่ที่แพ้อาหารหลายคนพกติดตัวตลอดเวลา การแพ้รุนแรงหรืออนาฟัยแลกซิส อาจทำให้เกิดปฏิกิริยารุนแรงกับหลายส่วน
โดยของร่างกายพร้อมกัน รวมทั้งคอ ปอด และผิวหนัง อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยา การแพ้รุนแรงหรืออนาฟัยแลกซิส นั้นไม่ได้รุนแรงเสมอไป บางครั้งก็ไม่ได้ทำให้เกิดอะไรมากไปกว่าผื่นที่ผิวหนังหรือหอบหืดเล็กน้อย แต่เป็นไปได้ที่จะมีอาการและความรู้สึกคล้ายภูมิแพ้หลังรับประทานอาหารโดยไม่จำเป็นต้องหยิบปากกาอะดรีนาลีน แพ้อาหารหรือแพ้อาหาร บางครั้ง มีประสบการณ์ด้านลบเกี่ยวกับอาหารและประกาศว่า อาการแพ้ ทั้งที่จริงๆ แล้วสิ่งเหล่านี้
คือตัวอย่างการแพ้อาหาร เป็นปฏิกิริยาที่ผิดปกติต่ออาหารเช่นกัน แต่อาจมีได้หลายรูปแบบและไม่เคยเกี่ยวข้องกับการปลดปล่อย อิมมูโนโกลบูลินอี ซึ่งจะเกิดขึ้นเฉพาะในช่วงที่เกิดปฏิกิริยาแพ้เท่านั้น การแพ้อาหารไม่เหมือนกับการแพ้อาหาร ตัวอย่างเช่น การแพ้แลคโตสไม่ใช่อาการแพ้ การมีปฏิกิริยาที่เป็นพิษ เช่นเดียวกับที่กินหอยที่ปนเปื้อน ไม่ใช่ปฏิกิริยาการแพ้และไม่ใช่อาหารเป็นพิษ การแพ้อาหารเกิดขึ้นบ่อยกว่าการแพ้อาหาร แต่มีอาการหลายอย่างเหมือนกัน
ตัวอย่างเช่น คลื่นไส้หรือปวดท้อง ข้อแตกต่างที่สำคัญคือการแพ้อาหารเป็นการตอบสนองของระบบย่อยอาหาร ในขณะที่การแพ้อาหารเกิดจากการทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน ปฏิกิริยาเชิงลบต่อนมอาจเป็นได้ทั้งการแพ้แลคโตสหรือแพ้นม ในบางกรณี การแพ้นมซึ่งเป็นหนึ่งในการแพ้อาหารที่พบบ่อยที่สุดในเด็ก สามารถหายได้เองเมื่อเด็กอายุมากขึ้น การแพ้แลคโตสซึ่งมักเกิดขึ้นในวัยผู้ใหญ่เป็นภาวะที่คงอยู่ตลอดชีวิต ในขณะที่อาการแพ้อื่นๆ เช่น แพ้ข้าวสาลี
อาจลดลงตามเวลา แต่บางอย่างอาจส่งผลต่อไปตลอดชีวิต สัญญาณเตือนภัยที่เพิ่มขึ้น และการรับรู้เกี่ยวกับการแพ้อาหารอาจนำมา ซึ่งโอกาสที่เพิ่มขึ้นในการประกาศปฏิกิริยาเชิงลบ ต่ออาหารโดยไม่ตั้งใจว่าเป็นการแพ้ อาจไม่รู้จักคนจำนวนมากเกินไปที่แพ้แอปเปิลหรือแครอท ขึ้นอยู่กับประเภทของฝูงชนที่วิ่งด้วย แต่มีผู้ใหญ่จำนวนมากที่แพ้ผักและผลไม้มากกว่าถั่วลิสง พวกส่วนใหญ่มักจะคิดว่าถั่วลิสงเป็นโรคภูมิแพ้ที่พบได้บ่อยที่สุดเนื่องจากความถี่ที่ได้ยิน
เกี่ยวกับถั่วลิสงในสื่อต่างๆ ถั่วลิสงได้รับสถานะเป็นดาราจากศักยภาพในการก่อให้เกิดอาการแพ้ถึงตาย ไม่ใช่จากความถี่ที่จะเกิดขึ้นจริง ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เพียงร้อยละ 0.6 ของประชากรสหรัฐฯ แพ้ถั่วลิสง แต่ก็ยังมีประชากรมากกว่า 1.8 ล้านคน ทุกเพศทุกวัยที่มีความเสี่ยงระดับหนึ่งที่จะประสบกับปฏิกิริยาที่อันตรายกว่า กว่าการแพ้อาหารประเภทอื่นๆ
บทความที่น่าสนใจ : ประกัน ทำความเข้าใจเกี่ยวกับองค์กรบำรุงรักษาให้บริการด้านสุขภาพ
