ตัวตืด สาเหตุของเซสโตไดเอซิสที่สำคัญที่สุด ชั้นของตัวตืดเซสโตดาประกอบด้วยคำสั่ง 6 คำสั่ง ซึ่งลำดับความสำคัญทางการแพทย์เป็นหลัก คำสั่งของพยาธิตัวตืดซูโดฟิลลิเดียและคำสั่งของพยาธิตัวตืดไซโคลฟิลลิเดีย คำสั่งซูโดฟิลลิเดียรวมถึงตัวตืดดั้งเดิม ส่วนหัวซึ่งมีร่องหลังและหน้าท้อง บอทเทรียรูขุมขนที่อวัยวะเพศตั้งอยู่บนพื้นผิวหน้าท้องของร่างกาย ตัวอ่อนมีรูปร่างเหมือนหนอน การพัฒนาในกรณีส่วนใหญ่เกิดขึ้นกับการมีส่วนร่วมของโฮสต์ระดับกลาง
ระยะของตัวอ่อนจะแสดงด้วยโคราซิเดียม โปรเซอร์คอยด์และเพลอโรเซอร์คอยด์ พยาธิตัวตืดเป็นปรสิตของสัตว์มีกระดูกสันหลังหลายชนิดจากปลาสู่คน ปรสิตของมนุษย์เป็นสมาชิกของครอบครัวไดฟิลโลโบทริอิด เหล่านี้รวมถึงตัวตืดขนาดใหญ่ตั้งแต่ 1 ถึง 10 เมตรขึ้นไป ช่องเปิดของอวัยวะเพศเปิดที่ด้านข้างหน้าท้องของข้อต่อ การเปิดภายนอกของช่องคลอดอยู่ด้านหลังการเปิดของอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอกในเสื้อคลุมอวัยวะเพศ ด้านหลังเป็นช่องเปิดของมดลูก
มดลูกเป็นรูปดอกกุหลาบ ชนิดพยาธิตืดปลา สคยาบินี กิลิอาซิคัมและลุกซี่ ชนิดสุดท้ายหายากมากสไปโรเมตร้า อีรินาซียูโรเปียปรสิตของมนุษย์ในระยะดักแด้ คำสั่งไซโคลฟิลลิเดียเป็นคำสั่งของตัวตืด ที่มีจำนวนมากที่สุดซึ่งรวมเอาตัวแทนที่เชี่ยวชาญที่สุดของเข้าด้วยกัน โดยปรสิตส่วนใหญ่อยู่ในร่างกายของสัตว์มีกระดูกสันหลังบนบก สัตว์เลื้อยคลานนกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สโคเล็กซ์ที่มีตัวดูด 4 ตัวที่พัฒนาอย่างดีมักมีตะขอจำนวนมาก
รูขุมขนที่อวัยวะเพศเปิดที่ขอบด้านข้างของส่วน รูปแบบตัวอ่อนจะแสดงโดยออนโคสเฟียร์ และรูปแบบต่างๆของตัวอ่อน ลักษณะทั่วไปของเซสโตส โรคพยาธิซึ่งเป็นสาเหตุของโรคที่อยู่ในคลาสเซสโตดาเรียกว่าเซสโตไดเอซิส ความสำคัญทางการแพทย์ส่วนใหญ่เป็นตัวแทนของ 2 คำสั่ง พยาธิตัวตืดและพยาธิตัวตืดไซโคลฟิลลิเดีย ซึ่งอยู่ในกลุ่มย่อยของพยาธิตัวตืดจริง สัณฐานวิทยาร่างกายของตัวตืดมักจะเหมือนริบบิ้น แบนในทิศทางหลัง ประกอบด้วยหัว คอและสตรอบิลา
แบ่งออกเป็นส่วนๆ โปรกลอตติดความยาวของเซสเตดขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ อาจแตกต่างกันไปตั้งแต่ไม่กี่มิลลิเมตรจนถึง 10 เมตรหรือมากกว่านั้น และจำนวนของโพรกลอตทิดอาจแตกต่างกันไปตั้งแต่ 1 ถึงหลายพัน ในพยาธิตัวตืดสโคเล็กซ์มีลักษณะกลมมากหรือน้อยมีหน่อ 4 อันที่มีผนังเป็นกล้ามเนื้อที่ด้านบนสุดของสโคเล็กซ์ มีการเจริญเติบโตของกล้ามเนื้อ ซึ่งเป็นงวงที่มีตะขอตั้งแต่หนึ่งแถวขึ้นไป ในพยาธิตัวตืดสโคเล็กซ์จะยาวขึ้นมีรูดูด 2 รู ทั้งคู่ในด้านหลัง
ส่วนหัวเป็นพื้นที่แคบและสั้น ที่ไม่ได้แบ่งส่วนของร่างกาย คอซึ่งทำหน้าที่เป็นเขตการเจริญเติบโต ส่วนที่อายุน้อยแตกออกเป็นผลให้ส่วนที่แก่กว่า ค่อยๆเคลื่อนไปทางด้านหลังของสโตรบิลี ร่างกายของเซสโตสถูกปกคลุมด้วยชั้น กล้ามเนื้อและผิวหนังถุงกล้ามเนื้อ ประกอบด้วยหนังกำพร้าและหนังกำพร้า หนังกำพร้าเป็นรูปแบบที่ไม่ใช่เซลล์หนาแน่นบนพื้นผิวของเซลล์เนื้อเยื่อเยื่อบุผิว ประกอบด้วย 3 ชั้น ด้านนอกประกอบด้วยเคราติน ไซโตพลาสซึม
รวมถึงอุดมไปด้วยโปรตีนและไขมัน และชั้นในเส้นใยหรือฐาน เคราตินร่วมกับแร่ธาตุและโปรตีนช่วยให้หนังกำพร้ามีความแข็งแรงเชิงกล ไขมันมีส่วนช่วยในการกันน้ำ เนื่องจากความต้านทานของหนังกำพร้า ต่อการทำงานของเอนไซม์โฮสต์ และการปล่อยผ่านสารที่ทำให้เอนไซม์เป็นกลาง ตัวตืด สามารถอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ก้าวร้าวของลำไส้ของมนุษย์ และสัตว์มีกระดูกสันหลัง หนังกำพร้าถูกปกคลุมไปด้วยผลพลอยได้คล้ายวิลลัส
เส้นขนขนาดเล็กซึ่งสัมผัสใกล้ชิดกับไมโครวิลไลของเยื่อบุลำไส้ ซึ่งช่วยเพิ่มการดูดซึมสารอาหาร หนังกำพร้าประกอบด้วยชั้นของเซลล์เยื่อบุผิวที่จมอยู่ใต้น้ำ เช่นเดียวกับชั้นเส้นใยกล้ามเนื้อเรียบชั้นนอกและชั้นในตามยาว ภายในร่างกายของตัวตืดเต็มไปด้วยเนื้อเยื่อประกอบด้วยเซลล์ขนาดใหญ่ที่มีรูปร่างผิดปกติ ซึ่งเป็นกระบวนการที่เกี่ยวพันกัน ในชั้นผิวของเนื้อเยื่อมีต่อมผิวหนังเซลล์เดียวเช่นเดียวกับสารอาหารสำรอง โปรตีนไขมันและไกลโคเจน
หลังมีความสำคัญอย่างยิ่งในกระบวนการหายใจแบบไม่ใช้ออกซิเจน นอกจากนี้ ยังมีเนื้อปูนที่มีฟอสเฟตและคาร์บอเนต แคลเซียมและแมกนีเซียมโดยมีส่วนร่วม ซึ่งควบคุมคุณสมบัติบัฟเฟอร์ของตัวกลาง ในชั้นที่ลึกกว่าของเนื้อเยื่อคือระบบขับถ่าย ระบบประสาทและระบบสืบพันธุ์ ขาดระบบย่อยอาหาร ระบบทางเดินหายใจและระบบไหลเวียนโลหิต โภชนาการจะดำเนินการผ่านผิวหนังของร่างกาย ระบบขับถ่ายของตัวตืดถูกสร้างขึ้นตามประเภท
โพรโตเนฟริเดียประกอบด้วยเซลล์จำนวนมาก และท่อบางๆซึ่งเชื่อมต่อกันไหลเข้าสู่คลองขับถ่ายตามยาวด้านข้างขนาดใหญ่ คลองเหล่านี้ในแต่ละส่วนเชื่อมต่อกันด้วยคลองตามขวาง เมื่อแบ่งส่วนออกช่องขับถ่ายด้านข้างจะเปิดออกด้านนอกบนพื้นผิวที่ฉีกขาด ระบบประสาทประกอบด้วยเส้นประสาทตามยาวซึ่งส่วนใหญ่อยู่ด้านข้าง ในสโคเล็กซ์นั้นเชื่อมต่อกันด้วยคอมมิชชันตามขวาง ซึ่งเชื่อมโยงกับเฮดโหนดที่ค่อนข้างซับซ้อน อวัยวะรับความรู้สึกไม่ได้รับการพัฒนา
ระบบสืบพันธุ์ของตัวตืดเกือบทั้งหมดเป็นแบบกะเทย ส่วนใหญ่อวัยวะสืบพันธุ์มีโครงสร้างที่ซับซ้อนมาก เครื่องมือสืบพันธุ์ทั้ง 2 เพศซ้ำในแต่ละโปรกลอตติด ปล้องแรกงอกจากคอยังไม่มีการสืบพันธุ์ เมื่อสโตรบิลีเติบโตและส่วนต่างๆเคลื่อนออกจากคอ อวัยวะของระบบสืบพันธุ์เพศชายก็ก่อตัวขึ้น ซึ่งในสปีชีส์ส่วนใหญ่ประกอบด้วยอัณฑะจำนวนมาก ซึ่งดูเหมือนถุงน้ำกระจายอยู่ในเนื้อเยื่อของส่วนนั้น ท่อน้ำเชื้อออกจากพวกมันไหลเข้าสู่ท่อน้ำเชื้อลงท้ายด้วยอวัยวะสืบพันธุ์
ซึ่งอยู่ในถุงอวัยวะเพศ ตามกฎแล้วถุงที่อวัยวะเพศจะเปิดขึ้นที่ด้านข้าง บางครั้งหน้าท้องของส่วนที่อยู่บนตุ่มที่อวัยวะเพศในช่องพิเศษ ซึ่งเรียกว่าเสื้อคลุมที่อวัยวะเพศ ต่อมาระบบสืบพันธุ์เพศหญิงที่ซับซ้อนมากขึ้นก็ปรากฏขึ้น ช่องเปิดของอวัยวะเพศหญิงจะอยู่ในอวัยวะเพศใกล้กับตัวผู้ มันนำไปสู่คลองแคบๆของช่องคลอดซึ่งที่ปลายด้านในเป็นส่วนขยาย ที่เก็บน้ำเชื้อและเปิดเข้าไปในห้องพิเศษ โอโอไทป์ ท่อของรังไข่ ต่อมไวเทลลีนและร่างกายของเมลิส
ซึ่งสามารถไหลเข้าสู่โอโอไทป์เช่นกัน เซลล์ไข่เข้าสู่โอโอไทป์จากรังไข่ผ่านทางท่อนำไข่ และสเปิร์มมาโตซัวที่สะสมอยู่ในช่องเก็บน้ำเชื้อ หลังจากการมีเพศสัมพันธ์จะทะลุผ่านช่องคลอด ในโอโอไทป์เกิดการปฏิสนธิของไข่และการก่อตัวของไข่ ไข่ที่เกิดขึ้นจะเคลื่อนเข้าสู่มดลูกที่กำลังพัฒนา เมื่อไข่เข้าไปมดลูกจะเพิ่มขึ้นและครอบครองส่วนที่เพิ่มขึ้น ของปริมาตรของส่วนนั้นและอุปกรณ์สืบพันธุ์ทั้ง 2 เพศจะค่อยๆลดลง
ส่วนปลายของสตรอบิสนั้นถูกครอบครองโดยมดลูกอย่างสมบูรณ์ ส่วนที่มีองคชาตที่พัฒนาแล้วเรียกว่ากะเทย และส่วนที่มีมดลูกเพียงอันเดียวเรียกว่าโตเต็มวัย ในพยาธิตัวตืดมดลูกที่โตเต็มที่จะปิด ไม่มีการสื่อสารกับระบบสืบพันธุ์และสภาพแวดล้อมภายนอก ไข่จะออกมาก็ต่อเมื่อปลายของโปรกลอตติดถูกแยกออก ซึ่งจะมาพร้อมกับการทำลายเนื้อเยื่อของส่วนและผนังของมดลูก ในพยาธิตัวตืดมดลูกจะเปิดออกผ่านช่องเปิดภายนอกไข่จะเข้าสู่ลำไส้ของโฮสต์
จากนั้นพวกมันจะถูกขับออกมาพร้อมอุจจาระสู่สภาพแวดล้อมภายนอก ในพยาธิตัวตืดไข่จะมีฝาปิดคล้ายไข่สั่น ไข่ของพยาธิตัวตืดมีโครงสร้างค่อนข้างสม่ำเสมอ ดังนั้น จึงมักไม่สามารถระบุความเกี่ยวข้องของสปีชีส์ของพวกมันด้วยกล้องจุลทรรศน์ได้ ไข่ที่โตเต็มที่จะเป็นรูปวงรีหรือทรงกลม ปกคลุมด้วยเปลือกนอกโปร่งใสที่บอบบางมาก ซึ่งมองเห็นได้ชัดเจนจากออนโคสเฟียร์ ซึ่งเป็นตัวอ่อนภายในล้อมรอบไปด้วยไขมัน
เปลือกชั้นในที่มีลายเรเดียล เอ็มบริโอฟอร์ซึ่งทำหน้าที่ป้องกันหลัก ออนโคสเฟียร์มีตะขอตัวอ่อน 6 อันที่ขับเคลื่อนด้วยเซลล์กล้ามเนื้อ ด้วยความช่วยเหลือของตะขอและการหลั่งของเซลล์ต่อมตัวอ่อน จะแทรกซึมเข้าไปในเนื้อเยื่อของโฮสต์ในระหว่างการย้ายถิ่น ออนโคสเฟียร์มักไม่มีสี ไม่ค่อยมีสีเหลืองหรือน้ำตาลอมเหลือง เมื่อตรวจสอบอุจจาระจะพบออนโคสเฟียร์ที่ปกคลุมด้วยตัวอ่อนเท่านั้น เนื่องจากเปลือกนอกถูกทำลายอย่างรวดเร็ว
บทความที่น่าสนใจ : หมา การทำความเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำให้กับหมา
